Ravissa

Ravissa · Gość

Imię: Ravissa
Wiek: Dorosła
Wataha: Brak. Samotnik.
Historia postaci: Wesoła, radosna, zupełnie nie przejmowała się niczym prócz zabawy. Miała dwoje rodzeństwa, matkę, ojca, dziadka i wiele wujków i cioć. Razem z nimi należeli do watahy, którą niedawno potem zgładzono... Ona sama pamięta to bardzo dokładnie. Miała wtedy trochę ponad pół roku. Słyszała od ojca, że na teren stada weszła jakaś inna, większa wataha. Alfa kazał im iść ich wypędzić. Nie pomyślał, że są już na przegranej pozycji - mają mniej wojowników, gorsze warunki. Dla niego liczyła się wygrana. Wtedy też ostatni raz pożegnała się z ojcem. Zupełnie nic nie podejrzewała. Jak zwykle podeszła, ulokowała się tuż przed nim i liznęła go w nos. Ten jednak po raz pierwszy od długiego czasu mocno ją do siebie przytulił.. po raz pierwszy i ostatni. Walka nie trwała długo. Już kilka chwil potem tamci dotarli do ich legowisk i zaczęli mordować wszystkich, którzy pozostali. Matka kazała im uciekać - sama oddała życie za nich. Ravissa robiła to, o co prosiła ją matka, nie bacząc na łzy, które spływały po jej mordce. Jakiś czas potem zgubiła gdzieś braci. Jak szalona biegła przez kilka godzin, aż w końcu padła przy jakimś jeziorze. Od tego czasu nienawidziła wszelkich autorytetów - właśnie przez takiego kogoś cała jej rodzina straciła życie. Do teraz wałęsała się samotnie, wiedząc, iż coś z jej psychiką radykalnie się zmieniło. Już nigdy nie przynależała do żadnej watahy, w pojedynkę odkrywając nowe, nieznane jej tereny. W końcu trafiła tu, mając nadzieję na jakąś przyszłość...
Ekwipunek: Niebieski wisior na szyi, 10 talarów.
Charakter Początkowo niezwykle nieufna, może nawet nieco agresywna wobec nieznajomych wilków. Zamknięta w sobie, nie pozwalająca odkryć żadnej swojej słabej strony. Stara się pozować na silną... choć tutaj nie wiele jest prawdy. Kiedy tylko wierzchni pancerz opadnie, z reguły zachowuje się trochę dziecinnie. Raz się śmieje, raz śpi, raz spokojnie kontempluje - jest niezwykle zmienna. Nie można po niej się niczego spodziewać. Zawsze idzie na żywioł starając się, by jako-tako wybrnąć z tego co nabroiła. Momentami niezwykle bezradna i słaba.. z tym jednak już sobie sama radzi. Wygląda to zupełnie tak, jakby miała w sobie kilka różnych wilków.

Crystal · Wysłany: Pią 19:21, 25 Mar 2011 Temat postu:

Akcept