"Serenie ryki"

Avril · Gość

To już było troszkę nudne. Okej na początku było przezabawnie. Cóż... wszystko co dobre kiedyś się kończy. Uśmiechnęłam się wymuszając ten odruch. Jednak nie wyglądał on sztucznie, a naturalnie.
- Muszę już iść, pa ! - rzuciłam i zaczęłam dość szybkim korkiem opuszczać to miejsce.
- Mam nadzieje, że się jeszcze spotkamy! - oznajmiłam zatrzymując się na chwilę. Po paru minutach lekarka została tu sama. Musiałam jeszcze pozałatwiać kilka spraw związanych z watahą.

Z.T.

Brak weny